SoloProtect 15 jarig jubileum!

18 Feb 2019

In december vorig jaar heeft SoloProtect haar 15-jarig jubileum gehaald. Reden genoeg om de man waarmee het ooit allemaal begon een paar vragen te stellen over de reis die is afgelegd om hier terecht te komen.

In 2002 kwam Craig Swallow, directeur SoloProtect, het verhaal ter oren over een jonge makelaar die tijdens haar werk spoorloos verdween. Craig woonde op dat moment een conferentie bij georganiseerd door Suzy Lamplugh Trust, de liefdadigheidsinstelling die opgestart is in gedenkenis van de verdwenen makelaar Suzy Lamplugh. Tijdens Craig’s aanwezigheid op de conferentie merkte hij op dat alle aanwezigen een ID-kaart droegen om hun identiteit als onderdeel van hun werk aan te tonen. De gedachte aan een discreet veiligheidsmiddel, wellicht in de vorm van een ID-kaart, kwam in zijn gedachte. Dit idee in combinatie met zijn achtergrond in de telecommunicatie convergeerde met zijn verlangen om personeel te beschermen.

Eind 2003 werd Connexion2 opgericht en is de oorspronkelijke Identicom geboren: een discreet alarmsysteem in de vorm van een ID-kaarthouder waarbij je middels een druk op de knop in verbinding staat met de 24/7 alarmcentrale. In 2015 veranderde het bedrijf van naam in SoloProtect en in 2013 en 2014 breidde het Britse bedrijf haar markt uit naar andere markten waaronder Europa en de VS.

Nu, 15 jaar na de start, heeft SoloProtect meer dan 275.000 SoloProtect alarmsystemen geproduceerd die alleenwerkers in meer dan 14 landen beschermen. Reden genoeg om met Craig aan tafel te gaan om een uitgebreid gesprek te voeren over het tot stand komen van de alleenwerker markt en om te bespreken hoe de toekomst van de veiligheid van alleenwerkers eruit ziet.

Hoe is de perceptie van de risico’s van het alleenwerken veranderd sinds je begon?
De daadwerkelijke risico’s evenals de perceptie van risico is in de loop der tijd veranderd. In sommige markten, zoals bijvoorbeeld de VS, is er een hoger risico op wapengeweld. Andere markten, zoals het Verenigd Koninkrijk, wordt het risico op criminaliteit waarbij gebruik wordt gemaakt van een mes als wapen steeds hoger. De risico’s zijn toegenomen en daarnaast is in het algemeen de samenleving minder geduldig- en begripvol geworden. Daarnaast is het ook mensen eigen om een verlangen hebben om dingen steeds sneller gedaan te krijgen. We zijn steeds ongeduldigere geworden en verwachten steeds meer dat alle wensen die we hebben en dingen die gedaan moeten worden per direct vervuld worden. Wanneer we bijvoorbeeld kijken naar situaties waarin sprake is van verbaal geweld, dat vervolgens kan escaleren in een incident met fysieke mishandeling, komt dat vaak doordat mensen niet bereid zijn om geduldig met elkaar om te gaan of om het perspectief van anderen te waarderen.

Als je naar de fysieke risico’s die het gevolg zijn van de taak die iemand uitvoert zoals uitglijden, struikelen, vallen, onwel worden, dat soort risico’s zijn de afgelopen 10, 20, 30 jaar afgenomen. Niet omdat de risico’s zijn verdwenen maar omdat werkgevers meer verantwoordelijkheid nemen en daardoor ook meer voorzorgsmaatregelen treffen ten opzichte van vroeger. Organisaties hebben de hoek zelfs bijna 90% omgedraaid waar vroeger nog veel fysieke risico’s bestonden wordt het zijn van een veilige werkgever nu zelfs als marketing perspectief ingezet.

Het treffen van veiligheidsmaatregelen betreft sociale risico’s zoals intimidatie, agressie en geweld is nog lang niet zover. Maar, gezien de actuele risico’s, is ook dit slechts een kwestie van tijd.

De percepties van risico’s zijn ook veranderd. Ik heb zeker een veranderend beeld gezien van hoe mensen bereid of juist niet bereid zijn geweest om bepaalde risico’s te accepteren binnen hun functie en de taken die ze hierbij uitvoeren. De meest voorkomende typen bedreigingen zijn racistisch misbruik en seksuele intimidatie. Over het algemeen zijn we immers allemaal veel minder tolerant geworden tegenover dit soort gedrag. De perceptie dat dit gedrag onaanvaardbaar is komt tegenwoordig steeds vaker voor dan voorheen.

Heb je vanuit een zakelijk oogpunt een verschil opgemerkt in hoe bedrijven dit soort risico’s beoordelen en hoe de deze risico’s proberen te verminderen?

Ja, maar ik denk dat we waarschijnlijk nog steeds in een vrij vroeg stadia verkeren betreft hoe bedrijven risico’s beoordelen en hoe ze deze proberen te verminderen. Grote bedrijven zullen met name veel meer waardering hebben voor het behouden van hun merkwaarde. Vaak hebben deze bedrijven een personeelslid of afdeling die de bijzondere verantwoordelijkheid heeft om het bedrijfsrisico te bewaken. 20 jaar geleden was het bedrijfsrisico waarschijnlijk voornamelijk gericht op financieel of boekhoudkundig risico. Tegenwoordig is er echter vaak een corporate risico manager aanwezig, aangezien dit binnen veel bedrijven noodzaak is geworden. De waardering van de mark t.o.v. de aandeelhouders, leert dat bedrijfsrisico’s de aandelenkoers sterk beïnvloeden. Hierdoor is er een hele dynamiek ontstaan omtrent de bescherming tegen de verslechtering van de aandeelhouderswaarde als gevolg van bedrijfsrisico’s.

Wat waren de afgelopen jaren de grootste drijfveren voor mensen om gebruik te maken van een alarmsysteem van SoloProtect?

De grootste motivatie voor bedrijven is de impact die het niet goed beveiligen van alleenwerkers kan hebben op een merk, oftewel het oplopen van merkschade. Misschien zeggen veel verzekeraars dat je meer holistisch moet zijn in hoe je kijkt naar risico’s waardoor werkgevers zich steeds meer beginnen te realiseren dat er naast alle voordelen van ambulant en flexibel personeel, dit ook een aantal risico’s met zich meebrengt. Deze risico’s worden vaak ook nog eens verhoogd tijdens bepaalde tijden van het jaar waarbij het buiten donkerder is en het weer slechter is. Als je kijkt naar waar we 15 jaar geleden begonnen, was dit ook de zorgsector en de lokale overheden, deze hebben immers altijd al een sterke morele cultuur.

Wanneer merkte je dat het product echt succes ging boeken?

De alleenwerker markt in het Verenigd Koninkrijk ging van start dankzij de betrokkenheid betreft veilig alleenwerken binnen de gezondheidszorg. Je kunt je natuurlijk afvragen, waarom gebeurde dat? Één reden hiervoor was timing. We kwam terecht in een sector waarbij onveilig werken een dusdanig probleem werd dat het besef ontstond dat er moest worden ingegrepen. Er onstond bewustheid omtrent het probleem binnen deze branche waardoor werkgevers en werknemers er daadwerkelijk in gingen geloven dat het inzetten van technologie zoals een alarmsysteem voor alleenwerkers daadwerkelijk een geschikte maatregel was om in te zetten.

Wat moedigde je aan om de stap te nemen om andere markten wereldwijd te betreden naast het Verenigd Koninkrijk?

Het probleem waar onze oplossing voor ontwikkeld is, de risico’s tijdens het alleenwerken, die bestaan natuurlijk niet alleen in het Verenigd Koninkrijk. De fysieke- en sociale risico’s tijdens het alleenwerken hebben immers effect op miljoenen alleenwerkers in heel veel landen. Uiteraard hebben we wel moeten kijken naar verschillen op het gebied van cultuur evanals verschillen op het gebied van wetgeving binnen andere markten. We kunnen immers alleen een nieuwe markt betreden indien deze reeds beschikt over de juiste perceptie waarin risico’s als onacceptabel gezien worden. Juist in deze markten liggen kansen om te groeien op het gebied van alleenwerker bescherming.

Tegen welke uitdagingen is de onderneming aangelopen?

De grootste uitdaging is en blijft altijd het accepteren en gebruiken van een alarmsysteem door de gebruikers zelf. Er is een oud gezegde hierop van toepassing betreft beveiligingstechnologieën – de makkelijkste personen om aan te verkopen is een persoon die een incident heeft meegemaakt. Veel alleenwerkers hebben echter (nog) geen incident meegemaakt en moeten daarom eerst overtuigd worden van de urgentie om gebruik te maken van een alarmsysteem voor alleenwerker beveiliging. Een grote uitdaging voor ons is ook altijd om met de werkgevers in gesprek te komen. Tenzij ze reeds een risico-analyse hebben gedaan of ze reeds bewust zijn van de financiële risico’s van een incident voor hun onderneming. Vaak ontstaat het bewustzijn echter pas op het moment dat er reeds een incident heeft plaats gevonden waardoor ze de impact hiervan beter beseffen en inzien dat ze een oplossing hiervoor moeten zoeken.

Dit geldt ook voor andere dingen zoals bij diverse soorten verzekeringspolissen. Er zijn tegenwoordig tal soorten verzekeringspolissen die bedrijven 10- of 20 jaar geleden nooit zouden hebben afgesloten. Je zou kunnen zeggen dat je onze alarmsystemen en dienst kunt vergelijken met een verzekeringspolis aangezien wij ook risico’s verlagen voor bedrijven.

De grote kans voor ons ligt in het blijven innoveren, investeren en verbeteren van onze dienst en alarmsystemen voor het beschermen van alleenwerkers.

Hoe zie jij de toekomst voor de veiligheid van alleenwerkers voor je?

Aan de technologische kant kun je dit onderverdelen in het alarmsysteem dat de gebruiker bij zich heeft plus de technologie die bij de rest van de dienst hoort. We staan momenteel aan het begin van een zeer belangrijke verandering nu we van onze 2G- en 3G alarmsystemen met audio-oproepen en sms-berichten, zijn overgestapt naar alarmsystemen voorzien van 4G. Dit veranderd de technologie aan het alarmsysteem en brengt daarnaast tal van nieuwe mogelijkheden voor innovatie en verbeteringen met zich mee voor zowel de gebruiker evenals de alarmcentrale die de noodoproepen ontvangt. We denken echter nog steeds dat de snelste- en meest veerkrachtige manier van het genereren van een alarm tijdens een incident een audio-oproep is. Dit is immers bewezen technologie.

Een ander gebied, en tevens een van onze visies van ons online klantenportaal SoloProtect Insights, is het evolueren naar een wereld waarin zowel werknemers en werkgevers proactiever zijn in het verkrijgen van informatie omtrent potentiële risico’s.

Het derde onderdeel is de alarmcentrale waarbinnen de technologie ook aan het veranderen is. Ten eerste zal het niveau van automatisering in hoe bedrijven kunnen communiceren, waaronder ook de hulpdiensten, steeds sneller, beter en meer geautomatiseerd worden. Dankzij nieuwe technieken wordt het inschatten van incidenten immers steeds minder gecompliceerd en kan een centralist een betere inschatting van een situatie maken. Denk bijv. aan nauwkeurige informatie omtrent agressieve personen tijdens een incident. Politie kan door nauwkeurigere informatie bijvoorbeeld reeds voor het betreden van een incident weten dat er twee gewapende of ongewapende agressie mensen aanwezig zijn. Dit kan van groot belang zijn. Een ander voorbeeld kan zijn het visueel communiceren van medische informatie tijdens een Man Down – Valalarm, zodat adequate en gekwalificeerde hulpverleners kunnen worden ingeschakeld. De voordelen hiervan zijn dat incidenten beter en sneller kunnen worden opgelost, de alarmcentrale beschikt immers over meer adequate informatie waardoor zij nog beter kunnen helpen in het sturen van de juiste hulp.

Wie zijn de belangrijkste stakeholders die het succes van de onderneming beïnvloedt hebben?

De National Health Service (NHS), de Royal College of Nursing (RCN) en enkele belangrijke bonden zoals Unite en USDAW zijn erg vocaal geworden omtrent geweld en agressie op het werk en over de onaanvaardbaarheid hiervan. Zij zijn degenen die echt de beweging hebben gemaakt in de veranderende perceptie en wetgeving omtrent veilig alleenwerken.

Wie heeft jou tijdens je carrière veel geholpen?

Als ik intern kijk, heeft elke persoon binnen het bedrijf me beïnvloedt en blijft het me beïnvloeden. Dit is ook iets wat ik heel bewust uitvoer. Ik praat nog altijd me elke nieuw personeelslid omdat ik heel graag wil weten welke ervaringen, vaardigheden en kennis ze hebben die het bedrijf ten goede kunnen komen. Ik ben ook altijd op zoek naar hoe we dingen beter en sneller kunnen doen naar tevredenheid van onze klanten.

Buiten het bedrijf, afgezien van onze klanten, zijn er een aantal mensen geweest die me op weg hielpen. Vanuit het marktperspectief heb ik veel geleerd van mensen waarmee ik bij de NHS betrokken ben geweest. Ann Sherborne en Alex Nagel om precies te zijn. Ik heb veel geleerd van het technologie-, monitoring- en standaardisatieperspectief van Tony Weeks bij de nationale veiligheidsinspectie. Ik heb veel geleerd van Sheila Brewes bij de RCN, ze was erg behulpzaam tijdens het beginstadium maar zij is helaas niet langer bij ons. Kim Sunly van de RVN pakte haar werk op en was erg behulpzaam voor mij om de specifieke dynamiek in de gezondheidssector te begrijpen. Maar de enige persoon die me heeft geholpen om de veiligheid van alleenwerkers te begrijpen is iemand die ik helaas nooit heb mogen en kunnen ontmoeten, uiteraard Suzy Lamplugh.

Als je 15 jaar terug in de tijd zou kunnen en je zou jezelf een advies mogen geven, wat zou het dan zijn?

Om wat meer geduld te hebben. Veel organisaties, start-ups en heel veel nieuwe ideën verlopen vaak veel langzamer dan waar je in eerste instantie op gehoopt had.

Veel van wat we geleerd hebben binnen de markt in het Verenigd Koninkrijk, over de moeilijkheden binnen de alleenwerker markt, gebruiken we nu uiteraard binnen onze nieuwe markten. We zijn ons nu meer bewust van welke bewuste stappen we moeten nemen in deze groeiende markten om uiteindelijk de puzzel compleet te maken.

Binnen de groeiende alleenwerker markt, wat zou de grootste mogelijkheid zijn die je hierin zou willen zien?

Ik zou graag willen dat de wetgeving omtrent alleenwerken veel strenger zou worden, waarbij je tijdens het alleenwerken beschermd moet zijn. Wanneer je bijvoorbeeld terugkijkt naar het dragen van een veiligheidsriem in de auto, iedereen draagt deze nu waar dit jaren geleden nog heel anders was. Het is nu echter wettelijk verplicht en daarnaast zijn mensen zich nu bewust van de risico’s van het niet dragen van een veiligheidsriem in de auto. Hetzelfde geld bijvoorbeeld ook voor het dragen van veiligheidshesjes in een vliegtuig of het dragen van een veiligheidshelm op een bouwplaats. Wanneer we een wettelijke verplichting krijgen voor het dragen van een alarmsysteem voor alleenwerker beveiliging zou dit echt utliem zijn binnen deze industrie.

Wanneer je terugkijkt naar alles wat je bereikt hebt, waar ben je dan het meest trots op?

Ik vind het moeilijk om een moment te kiezen. Het maken van de eerste versie van de Identicom. Waarbij een idee groeide van een aantal ontwerpen op papier tot uiteindelijk een echt alarmsysteem. Dat is zeker zo’n moment voor me geweest. Het behalen van een overeenkomst met de NHS is een ander moment dat zeer belangrijk was voor de onderneming en voor mijn carrière. Ik denk dat dit zelfs de grootste overeenkomst is geweest waar ik ooit bij betrokken ben geweest. En dan nog een moment is het moment waarop we instaat waren om bijdragen te leveren aan het Suzy Lamplugh Trust. Het bijdragen aan deze liefdadigheidsinstelling maakte voor mij de cirkel helemaal compleet. Het idee van een alarmsysteem is immers gebaseerd op een aantal factoren die allemaal gerelateerd waren aan de dood van een individu namelijk Suzy Lamplugh. Om sinds 2013 bij elk alarmsysteem dat wij verkopen een bijdragen aan het Suzy Lamplugh Trust te mogen doen voelt voor mij als een zeer dankbaar gebaar.